Επιλέξτε στον χάρτη,
την περιοχή που σας ενδιαφέρει |
|
|
|
|
| |
|
 |
Τουριστικός Οδηγός Αγιου Ευστράτιου |
|
Ο Αγιος Ευστράτιος βρίσκεται στα Ν-ΝΔ της Λήμνου
και είναι ένα μικρό νησί, το τρίτο σε έκταση του
Ν. Λέσβου. Εχει γραφικές αμμουδιές, πολλά σπήλαια
και ξωκλήσια και είναι ιδανική λύση για όσους προτιμούν
τις ήρεμες διακοπές.
Το έδαφος του είναι ηφαιστιογενές και η μεγαλύτερη
πεδιάδα βρίσκεται στο Β.Α. τμήμα του. Ολόκληρη
η έκταση του, περιλαμβάνεται στον κατάλογο του
"Natura 2000" καθώς κρίνεται υψηλό,
το επίπεδο διατήρησης των οικοσυστημάτων και του
εν γένει φυσικού του χώρου. Μεγάλο μέρος της ακτογραμμής
αποτελείται από απόκρημνους βράχους με σπηλιές
στις οποίες βρίσκουν καταφύγιο οι μεσογειακές
φώκιες, καθώς η περιοχή αποτελεί συνέχεια του
θαλασσίου πάρκου των Β. Σποράδων.
 Ο
παλιός οικισμός του Αγ. Ευστρατίου, ήταν χτισμένος
καθώς μπαίνει κανείς στο λιμάνι, στην αριστερή πλευρά
του βράχου.
Είχε πεντακόσια περίπου σπίτια όλα διώροφα και τριώροφα,
χαρακτηριστικά δείγματα της αρχιτεκτονικής του βορειοανατολικού
Αιγαίου: Λιθόχτιστα με χαγιάτια που στηριζόταν σε
ξύλινα υποστυλώματα, αλλά και πολλά νεοκλασικά.
Μεταξύ των τελευταίων και η Μαράσλειος-Λογοθέτειος
Σχολή που λειτούργησε ως δημοτικό σχολείο την περίοδο
1912-1968. Μετά το σεισμό του '68, ο παλιός οικισμός
κρίθηκε ακατάλληλος για κατοίκηση και το χωριό μεταφέρθηκε
στην πιο εύφορη γη του Αη Στράτη.
Δυστυχώς παλιότερα ο Άγιος Ευστράτιος ήταν γνωστός
κυρίως ως τόπος εξορίας. Το 1928 έφθασαν οι πρώτοι
κρατούμενοι, διωκόμενοι για πολιτικά αλλά και
για ποινικά αδικήματα.
Κατά την περίοδο της Κατοχής τους αποδεκάτισαν.
Επέζησαν εξήντα μονάχα, που τη νύχτα της 17ης
Ιουνίου του 1943 δραπέτευσαν και έζησαν σε πλινθόκτιστες
καλύβες και σκηνές, στις κοιλάδες των ποταμών
Τενεδιώτη και Παραδείση.
Ανάμεσά τους οι Βάρναλης, Ρίτσος, Θεοδωράκης,
Καρούζος.
Σήμερα ο Άγιος Ευστράτιος αποκτά μόνο φίλους και
οι επισκέπτες εκφράζονται με τα καλύτερα λόγια για
τις ομορφιές του νησιού.
Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την αλιεία και
την κτηνοτροφία και λιγότερο με τη γεωργία.
Ένα μεγάλο μέρος της γης του νησιού εξακολουθεί
να ανήκει στα Αγιορείτικα μοναστήρια, στις Μονές
της Μεγίστης Λαύρας, του Διονυσίου, του Καρακάλλου,
που τη νοικιάζουν στους ντόπιους.
Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να αναπτύσσεται
ο τουρισμός.
Οι όμορφες και καθαρές παραλίες είναι που προσελκύουν
τους ξένους, οι οποίοι βρίσκουν πάντα φρέσκα ψάρια
και εξαιρετικής ποιότητας τυρί.
Καθώς δεν υπάρχουν αυτοκινητόδρομοι στο νησί,
η πρόσβαση στις περισσότερες παραλίες γίνεται
με βάρκες: στον Άγιο Αντώνιο, στο Τραγάρι, στο
Λιδαριό, στα Γουρνιά, στην Παναγιά, στο Καλάμι.
Στο νησί υπάρχουν μικρές πανσιόν κι ενοικιαζόμενα
δωμάτια, ταβέρνες και καφέ - μπαρ. Τακτική συγκοινωνία
συνδέει το νησί με τη Λήμνο.
Φημίζεται για τα γλυκά σαν κάστανα βελανίδια του
και το 15Αύγουστο γίνεται πανηγύρι με αρνί κοκκινιστό
και πατάτες, φαγητό- σπεσιαλιτέ του νησιού. |
|
|
Εξερευνήσεις
